Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας

Η "Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας" γιορτάζεται ετησίως στις 8 Μαρτίου ,από το 1857, εις μνήμην των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Σήμερα, εκατοντάδες γυναίκες ανά τον κόσμο τιμούν αυτή τη μέρα οργανώνοντας εκδηλώσεις και πάρτι προς τιμήν τους. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται: Τι πραγματικά συνέβη στις 8 Μαρτίου του 1857; Γιατί θεσπίστηκε ως διεθνής γιορτή και ποιοι πρωτοστάτησαν στο κίνημα αυτό;

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας έπειτα από την μεγάλη διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη, το 1857, οι οποίες διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαδόθηκε παγκοσμίως. Ήταν η πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη "απόπειρα" διεκδίκησης των δικαιωμάτων της γυναίκας, αποτελώντας παράδειγμα για τον ξεσηκωμό των γυναικών στη συνέχεια. Από τότε, γυναίκες από διάφορα κράτη ξεκίνησαν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους με κύριο μέλημά το δικαίωμα ψήφου. Το 1893 ,έπειτα από σκληρό αγώνα, η Βρετανική αποικία της Νέας Ζηλανδίας θέσπισε πρώτη το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες. Ακολούθησαν και άλλες χώρες όπως η Γερμανία και η Ρωσία. Έτσι, το 1910 η "Διεθνής Διάσκεψη Γυναικών" πρότεινε την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως μέρα τιμής των γυναικείων αγώνων, το οποίο θεσπίστηκε επίσημα από τα Ηνωμένα Έθνη το 1975.

Και εδώ εγείρεται το ερώτημα: Τι γιορτάζουμε τελικά την 8η Μαρτίου; Πάντως όχι μία ακόμη γιορτή. Όχι μία ακόμη μέρα να δεχθούμε ή να δώσουμε λουλούδια.

Η 8η Μαρτίου είναι μία υπενθύμιση ενός πολυετούς, δυναμικού αγώνα ενάντια στην ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Υπάρχει για να μας θυμίζει τους αδιάκοπους αγώνες των γυναικών όλων των εποχών, που είχαν το θάρρος να διεκδικήσουν τα δικαιώματα που τους ανήκουν. Που πάλεψαν με κάθε δύναμη σε έναν αγώνα που δεν συναντά γεωγραφικά σύνορα, θρησκεία και εθνικότητα. Η ημέρα αυτή αποτελεί ένα σύμβολο, μία πηγή έμπνευσης προς κάθε γυναίκα, δείχνοντάς της ότι έχει τη δύναμη να υψώσει το ανάστημά της. Ας μη ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα, οι γυναίκες γίνονται υποχείρια εκμετάλλευσης και κακοποίησης νιώθοντας ανήμπορες να αντιδράσουν. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δείξουμε σε αυτές τις γυναίκες ότι μπορούν να τα καταφέρουν!

Αργυρώ Καλπάκη (Β Λυκείου Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης)